Zabiegi chirurgiczne

Znamiona barwnikowe są kwalifikowane do usunięcia przy pomocy oceny dermatoskopowej zmiany. Dermatoskopia to badanie polegające na oglądaniu przez chirurga onkologicznego lub dermatologa dermatoskopem znamion barwnikowych pod powiększeniem. Niepokój mogą wzbudzać znamiona, które zaczynają się powiększać, pomimo iż są one obecne na skórze pacjenta od dłuższego czasu. Również zmiany o nieregularnej barwie lub kształcie mogą zostać zakwalifikowane przez lekarza do usunięcia. Lekarz ustala, które zmiany należy usunąć.

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej po podaniu miejscowego znieczulenia, chirurg przechodzi do usunięcia zmiany barwnikowej. Wycina znamię za pomocą skalpela z marginesem zdrowej, niezmienionej skóry, aby mieć gwarancję, że na pewno zostanie ono usunięte w całości.

Po usunięciu znamienia, lekarz zakłada na ranę szwy, opatrunek oraz ustala termin kolejnej wizyty, przy której zostaną one zdjęte. Usunięte znamię jest przekazywane do badania histopatologicznego, na podstawie którego będzie wiadomo czy było ono zmianą łagodną, czy złośliwą. Wynik badania histopatologicznego jest po 14 -28 dniach.

W przypadku potwierdzenia zmiany złośliwej pacjent musi pozostać pod opieką onkologa, który będzie kierował dalszym leczeniem.

Kaszak jest torbielą zastoinową gruczołu łojowego, powstaje na skutek zablokowania kanaliku wyprowadzającego z gruczołu łojowego. Łój, który nie może wydostać się na powierzchnie skóry, gromadzi się wewnątrz gruczołu, tworząc torbiel. Torbiel ma postać twardego i wypukłego guzka najczęściej o żółtawej barwie, może mieć rozmiar nawet do 5 cm. Kaszaki najczęściej są umiejscowione na twarzy, skórze głowy lub karku, ale mogą umiejscowić się też w obrębie zewnętrznych narządów płciowych. Kaszaki często pojawiają się u młodych osób w okresie dojrzewania, kiedy poziom hormonów odpowiedzialnych m.in. za pracę gruczołów łojowych wzrasta. Występują rzadziej, ale też u osób w wieku średnim.

Kaszaki usuwa się najczęściej ze względów estetycznych. Zaleca się ich usunięcie także w sytuacjach, gdy osiągają duże rozmiary. Zdarza się też, że w wyniku uszkodzenia kaszaka dochodzi do infekcji albo powstania ropnia, wtedy zmiana ta wymaga nacięcia. Najskuteczniejszą metodą pozbycia się kaszaka jest zabieg chirurgicznego wycięcia.

W trakcie zabiegu chirurgicznego usunięcia kaszaka, lekarz nacina skalpelem skórę nad torbielą i wyłuszcza kaszaka od okolicznych tkanek. Może też zacząć od nacięcia torbieli i drenażu jej zawartości. Chirurg usuwa całą zawartość łącznie z torebką by zapobiec nawrotowi kaszaka. Na koniec lekarz zakłada na ranę szwy, opatrunek oraz ustala termin kolejnej wizyty, przy której zostaną one zdjęte.

Wielkość i wygląd blizny zależy od procesu gojenia i wielkości usuniętego guzka.

Tłuszczak jest zwykle niebolesną, miękką i przesuwalną zmianą, powstającą w tkance podskórnej. Występuje najczęściej u osób dorosłych po 40 roku życia, zazwyczaj na plecach, karku, szyi, tułowi, udach, pachwinach, ramionach i przedramionach. Stanowi częściej problem estetyczny niż onkologiczny. Tłuszczak ma postać niebolesnego, miękkiego zgrubienia pod skórą, które pod naciskiem palpacyjnym przesuwa się pod skórą. Może występować pojedynczo lub w skupiskach. Mimo, że tłuszczak jest z natury łagodną zmianą, ma tendencję do powiększania się, więc każda niepokojąca zmiana powinna być skonsultowana z chirurgiem.

Wycięcie chirurgiczne tłuszczaka jest najskuteczniejszą metodą, ponieważ tłuszczaki rzadko mają tendencje do nawrotu. Przy operacji lekarz nacina skórę i tkankę podskórną, usuwając zmianę wraz z torebką i zakłada szwy i opatrunek. Zabieg jest krótki, przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym. Po 7-14 dniach zdejmowane są szwy. Wielkość i wygląd blizny zależy od procesu gojenia i wielkości usuniętego guzka.

Usunięte znamię jest przekazywane do badania histopatologicznego, na podstawie którego będzie wiadomo czy było ono zmianą łagodną, czy złośliwą. Wynik badania histopatologicznego jest po 14 -28 dniach.

Włókniak jest niewielką, grudkowatą zmianą na skórze powstającą w wyniku drobnych urazów lub zadrapań. Nie są one groźne dla zdrowia, jednak usuwa się je ze względów kosmetycznych, zwłaszcza gdy występują w większych ilościach bądź w widocznych miejscach.

Jedną z metod usunięcia włókniaków jest wycięcie chirurgiczne. Jest to zalecana metoda szczególnie przy większych i głęboko osadzonych zmianach. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Chirurg usuwa zmianę skalpelem. Na koniec zabiegu lekarz zakłada szwy, które należy zdjąć po wyznaczonym okresie czasu.

Usunięty włókniak jest przekazywany do badania histopatologicznego, na podstawie którego będzie wiadomo czy było ono zmianą łagodną, czy złośliwą. Wynik badania histopatologicznego jest po 14 -28dniach.

W najbliższych dniach po zabiegu, pacjent powinien dbać o higienę rany oraz unikać jej nadmiernego moczenia.

Ropnie to podskórne zbiorniki ropy i martwych tkanek, mające zazwyczaj pochodzenie bakteryjne. Zabieg nacięcia i drenażu ropnia jest niezbędną procedurą, aby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się zakażenia oraz powstania ewentualnych przetok. Zabieg jest niebolesny dzięki wcześniejszemu podaniu znieczulenia miejscowego.

Przebieg zabiegu: chirurg po zdezynfekowaniu miejsca zabiegu, nacina skórę i tkankę podskórną, umożliwiając wypływ ropy. W przypadku głębokiej jamy po ropniu, chirurg może zdecydować o założeniu sączka. Na ranę zakłada się opatrunek, który wymagał będzie regularnej wymiany. Pacjent bezpośrednio po zabiegu może wrócić do domu, pamiętając o zachowaniu higieny rany aż do całkowitego wygojenia. Podstawowym zaleceniem po wykonaniu tego zabiegu jest trzymanie się zaleceń odnośnie higieny rany, zmiany opatrunków oraz ewentualnej antybiotykoterapii.

Wrastający paznokieć to często spotykany i bolesny problem. Dochodzi do niego, gdy płytka paznokcia wbija się w otaczające tkanki miękkie, powodując ich obrzęk, zaczerwienienie i stan zapalny. Towarzyszy mu też ból, który nasila się podczas chodzenia. Może dojść do powstania infekcji bakteryjnej i pojawienia się ropy, wtedy trzeba udać się do lekarza, aby uniknąć rozprzestrzenienia się zakażenia na całym palcu. Problem wrastającego paznokcia najczęściej dotyczy dużego palca stopy, rzadko palców u dłoni. Najczęściej powoduje je noszenie nieodpowiedniego obuwia oraz nieprawidłowe obcinanie paznokci. Do wrastania paznokci przyczyniają się też predyspozycje genetyczne oraz nadwaga.

Jedną z metod leczenia jest chirurgiczne usunięcie wrośniętego paznokcia. Zabieg polega na wycięciu za pomocą skalpela wrastającej części płytki paznokcia z częścią macierzy paznokcia i na koniec założeniu szwów. Zabieg przeprowadzany jest w miejscowym znieczuleniu, jest bezbolesny. Po zakończeniu działania miejscowego znieczulenia, można odczuwać ból w miejscu rany. Można zażywać środki przeciwbólowe dostępne w aptece bez recepty. Zalecane jest unikanie obciążania nogi oraz nie uprawianie sportów. Należy też prawidłowo dbać o higienę miejsca po zabiegu oraz zmieniać opatrunki. Szwy założone po zabiegu zdejmuje się po około 14 dniach. Paznokieć po wygojeniu, po zabiegu rośnie prawidłowo.

Ciało obce to fragment materiału, który dostał się do wnętrza organizmu przez powłoki skórne. Jego obecność może prowadzić do stanu zapalnego oraz wiązać się z dolegliwościami bólowymi. Przed wykonaniem zabiegu, lekarz lokalizuje ciało obcego w tkance podskórnej, a następnie palpitacyjnie ocenia, w miarę możliwości, jego strukturę, wielkość i przybliżoną głębokość na której się znajduje. Do wykonania zabiegu, stosowane jest znieczulenie miejscowe. Po zabiegu pacjent może odczuwać dolegliwości bólowe w obrębie rany i jej okolicy. Ważne jest również zmienianie opatrunku oraz dezynfekcja rany według zaleceń lekarza. Należy dbać o jej higienę, jednak nie wolno dopuścić do nadmiernego namoczenia rany. Po kilku dniach od zabiegu, pacjent powinien zgłosić się do lekarza w celu oceny rany i ewentualnego usunięcia szwów. Część zaleceń jest dobrana indywidualnie dla każdego pacjenta.